Zainteresowane klasy naszego liceum 19 października 2012 roku pod opiekÄ… nauczycieli i wychowawców udaÅ‚y siÄ™ do ZOK-u na przedstawienie inspirowane III częściÄ… „Dziadów” Adama Mickiewicza. Przed spektaklem gÅ‚os zabraÅ‚ aktor Narodowego Teatru Edukacji we WrocÅ‚awiu, który przedstawiÅ‚ główny wÄ…tek sztuki, bohaterów i zarysowaÅ‚ problematykÄ™ dzieÅ‚a.
Głównym bohaterem spektaklu byÅ‚ Konrad – poeta majÄ…cy przeÅ›wiadczenie o swojej wyjÄ…tkowoÅ›ci. Uzurpuje sobie prawo do zrównania siÄ™ z Bogiem, twierdzi miÄ™dzy innymi, że tak jak On tworzy nieÅ›miertelne rzeczy. Irytuje siÄ™ na StwórcÄ™, gdy ten nie reaguje na jego woÅ‚ania. Konrad, który przeszedÅ‚ przemianÄ™ z Gustawa, nieszczęśliwego kochanka, buntuje siÄ™ jak niegdyÅ› Prometeusz, w imiÄ™ szczęścia narodu. Monolog jest peÅ‚en emocji. Konradem targajÄ… dwie siÅ‚y: Dobro i ZÅ‚o uosobione w postaci kobiet ubranych w biaÅ‚e i czarne stroje. To nad tym bohaterem KsiÄ…dz Piotr odprawi egzorcyzmy, wypÄ™dzi zeÅ„ zÅ‚ego ducha i to jemu przepowie w ostatniej scenie spektaklu ważnÄ… misjÄ™.
Sztuka zawiera scenÄ™ wiÄ™ziennÄ…, w której Polacy, wbrew swej woli aresztowani przez namiestnika cara rosyjskiego – Nowosilcowa, opowiadajÄ… o swej niedoli. Monolog ksiÄ™dza Piotra to pytanie o los mÅ‚odych Polaków, których carat wiÄ™zi i zsyÅ‚a na dalekÄ… SyberiÄ™. Pokorny braciszek otrzyma odpowiedź w postaci wizji przyszÅ‚ego wskrzesiciela o imieniu 44, który przyniesie wolność Polakom. GÅ‚oÅ›ne „Alleluja” Å›wiadczy o zmartwychwstaniu Polski po klÄ™sce i cierpieniu.
Jedną z najlepszych scen jest ta z udziałem Nowosilcowa. Usypiając, pijany za sprawą sił Zła we śnie widzi rzeczy, o których marzy i których się boi. Jego bezwzględność i prostactwo widać najlepiej w konfrontacji z cierpiącą, niewidomą matką.
Owa sztuka jest dramatem romantycznym, nie było więc w niej zasady jedności miejsca, czasu czy akcji. Zaistniał dlatego problem z wymianą dekoracji, jednak twórcy spektaklu poradzili sobie, np. używając innego oświetlenia, różnych barw. Bohaterowie wypowiadali się w odmiennej tonacji, co pozwalało odkryć ich uczucia.
Zdaniem uczniów gra aktorska była bardzo dobra, sposób wyrażania emocji wpływał na wyjątkowy charakter spektaklu. Całość dopełniały efekty dźwiękowe, które wytworzyły odpowiednią atmosferę. Bez przeczytania i wcześniejszego omówienia dzieła trudno było wszystko zrozumieć, mimo to sztuka okazała się bardzo interesująca i warta obejrzenia.

tekst: Estera Kubacka, Anna Kijak, Małgorzata Chorążyczewska, 2e
foto: Agnieszka Dwornik, 3d